Offshoring versus inshoring. Welke te kiezen?

Wat zijn offshoring en inshoring? Dynamische veranderingen in de wereldeconomie en globaliseringsprocessen beïnvloeden de werking van bedrijven. Bedrijven besluiten steeds vaker om uit te breiden naar buitenlandse markten, op zoek naar goedkopere arbeid en goedkopere productiemiddelen. De beslissing om een dochteronderneming van een bedrijf in het buitenland te vestigen, is niet alleen verbonden met nieuwe kansen om de verkoop van producten en diensten te creëren, maar ook met de zoektocht naar nieuwe bronnen van materiële middelen. Een fenomeen dat direct verband houdt met deze processen is offshoring, een populaire bedrijfspraktijk die wordt begrepen als de overdracht van geselecteerde functies of bedrijfsprocessen naar buitenlandse markten. Wanneer de uitbreiding niet de verwachte resultaten en voordelen oplevert, besluiten bedrijven om terug te keren naar het thuisland onder de zogenaamde inshoring.

Offshoring vs inshoring – inhoudsopgave:

1. Hoe definieer je offshoring en inshoring?
2. Offshoring vs inshoring. Welke te kiezen?
3. Samenvatting

Hoe definieer je offshoring en inshoring?

Het fenomeen offshoring werd geïnitieerd in de Verenigde Staten eind jaren ’70. Een van de voorlopers op dit gebied was General Electric, dat de productie naar het buitenland verplaatste vanuit de VS. We kunnen offshoring in twee categorieën verdelen:

• Nearshoring – Verplaatsing van activiteiten naar buurlanden, zoals van Duitsland naar Polen.
• Farshoring – Verplaatsing van activiteiten naar verre landen, zoals van Europa naar Oost-Azië.

Offshoring wordt gedefinieerd als de overdracht van een deel van de activiteiten van een onderneming op het gebied van diensten of productie naar het buitenland, om kosten te verlagen en de kwaliteit te verbeteren en de efficiëntie te verhogen van de geïmplementeerde mechanismen. De overdracht kan de vorm aannemen van het uitbreiden van eigen structuren of het aangaan van samenwerking met externe buitenlandse entiteiten. Om de optimalisatie van het proces te maximaliseren, moeten we offshoring beschouwen in de categorie van langetermijndoelen.

Kortetermijnacties kunnen resulteren in kleine voordelen en administratieve complicaties. Offshoring moet worden beschouwd als een keuze op strategisch niveau, niet op operationeel niveau, omdat de consequentie veranderingen in alle gebieden van management en besluitvorming (centralisatie, decentralisatie) met zich meebrengt die verband houden met coördinatie, controle, met veranderingen in structuur en toewijzing van middelen.

Inshoring is het tegenovergestelde van offshoring en betekent het verplaatsen van bedrijfsprocessen naar een goedkopere locatie binnen het land. Het is economisch het meest voordelig om logistieke operaties zo dicht mogelijk bij de markten van het bedrijf te verplaatsen. Omgekeerde offshoring is gerechtvaardigd wanneer buitenlandse leveranciers of fabrikanten niet langer concurrerend zijn met binnenlandse leveranciers. Dit geldt vooral wanneer de arbeidskosten in externe markten stijgen of de prijs van specifieke interne economische diensten daalt.

Bij het zoeken naar nieuwe organisatorische en logistieke oplossingen kiezen bedrijven voor inshoring, voornamelijk vanwege de mogelijkheid om samen te werken met lokale, goedkopere samenwerkingspartners. De keuze voor deze strategie wordt voornamelijk beïnvloed door de situatie op de wereldmarkten, overheidsregelingen, technologische ontwikkeling en wereldwijde concurrentie.

Offshoring vs inshoring. Welke te kiezen?

De bovenstaande samenvatting toont aan dat offshoring en inshoring zowel voordelen als potentiële risico’s hebben. Bijgevolg is het onmogelijk om een universele oplossing aan te geven. De keuze voor een geschikte optie voor strategische actie in dit opzicht hangt af van verschillende factoren, zoals de langetermijndoelen die door het bedrijf zijn gesteld, beschikbare middelen en financiële middelen, en economische en juridische voorwaarden.

Enerzijds vergroot offshoring de beschikbaarheid van goedkope arbeid, maar anderzijds kunnen culturele verschillen en het opereren in verschillende tijdzones de kosten aanzienlijk verhogen. Inshoring kan deze kosten compenseren ten gunste van hogere werknemersvoordelen, maar dit verhoogt het risico van een langzamere groei en vermindert de concurrentiekracht van het bedrijf.

Samenvatting

De keuze van de locatie van productie- of serviceactiviteiten en de beslissing om offshore of onshore te gaan, moet worden voorafgegaan door een uitgebreide analyse van beschikbare middelen, financiële en materiële middelen, organisatorische en juridische voorwaarden, ontwikkelingsmogelijkheden en de opbouw van een flexibele toeleveringsketen. Veranderende economische omstandigheden, waaronder fluctuaties in arbeidskosten en de toename van wereldwijde concurrentie, dwingen marktdeelnemers tot flexibele vormen van operaties. Daarom is het gebruikelijk dat bedrijven zich verplaatsen naar buitenlandse markten en, in het geval van recessie en wereldwijde crisis, terugkeren naar de binnenlandse markt. Het is belangrijk dat de genomen acties rationeel zijn en de kernactiviteiten van het bedrijf niet significant verstoren.

Lees ook: Opkomende markten – voordelen & risico’s

Als je onze inhoud leuk vindt, sluit je dan aan bij onze drukke bijengemeenschap op Facebook, Twitter, LinkedIn, Instagram, YouTube, Pinterest.